Rodzina SLC jako sygnatura prognostyczna i cele leczenia dla raka płaskonabłonkowego płuca

OKRES REALIZACJI: 2023-08-29 – 2024-11-29

DOFINANSOWANIE: 239 800,00 zł

CAŁKOWITA WARTOŚĆ: 239 800,00 zł

W 2020 roku 2 206 771 pacjentów zachorowało na raka płuca, przy czym zanotowano 1 796 144 zgonów na świecie wskutek tego nowotworu. Rak płaskonabłonkowy stanowi około 25-30 % przypadków raka niedrobnokomórkowego, jednak cechuje się on ponad 30 % krótszą medianą przeżycia w stosunku do innych nowotworów z tej grupy. Pomimo licznych badań, wciąż brak jest silnych markerów prognostycznych oraz odkrytych istotnie zmieniających rokowanie dla tego nowotworu molekularnych kandydatów, takich jak np. mutacja EGFR w raku gruczołowym. Rodzina solute carrier to grupa transporterów przezbłonowych o różnej swoistości substratowej. W wielu nowotworach wykazano, że molekuły SLC istotnie wpływają na metabolizm guza, a finalnie na rokowanie pacjenta. Choć w raku płaskonabłonkowym literatura jest znacząco ograniczona, wskazuje ona wraz z analizą wstępną na istotną rolę tej rodziny w biologii raka płaskonabłonkowego. Głównym celem pracy jest analiza zmiennej liczby kopii DNA (SNParray), ekspresji genów (RNAseq) i ekspresji białka (multipleskowa immunofluorescencja) w kontekście ich wpływu na rokowanie pacjenta. Dane SNParray i RNAseq dla rodziny SLC uzyskane dla co najmniej 220 pacjentów z kohorty gdańskiej oraz Uppsala cohort I i II zostaną poszerzone o kohorty pacjentów wyekstrahowane z TCGA i GEO. Na ich podstawie zostanie dokonana selekcja najistotniejszych dla przeżycia molekuł. Będą one wybarwione przy użyciu techniki multipleksowej immunofluorescencji. Następnie, dla najistotniejszych dla przeżycia molekuł zostaną zaaplikowane inhibitory, a potem przeprowadzone testy funkcjonalne. Badanie, dzięki swojemu szerokospektralnemu charakterowi, odpowie na pytanie czy analizowani kandydaci z rodziny SLC mogą stanowić sygnaturę prognostyczną i potencjalny cel leczenia ukierunkowanego molekularnie dla raka płaskonabłonkowego.